Rocky serisi haklı olarak modern sinemanın en ikonik serilerinden biri olarak kendini sağlamlaştırdı. Geliştirici Survios’un en son çabaları ortaya koymasıyla birlikte, doğal olarak yıllar içinde bir dizi oyun ortaya çıktı: 2018 VR başlığı Creed: Zafere Yükseliş ve Big Rumble Boxing: Creed Şampiyonları. İkincisi, stüdyonun olağan VR çabalarından ayrılıyor ve kendisini Rocky serisinden 20 karakter içeren düz bir arcade beat-em-up olarak faturalandırıyor.
Big Rumble Boxing: Creed Champions gerçek bir boks şampiyonluğu gibi gelmiyor. Bu, daha çok, aşağıdaki gibi saf beat-em-up oyunları arasında bir geçiştir. sokak dövüşçüsü veya Tekken ve daha geleneksel boks oyunları gibi Dövüş Gecesi. Bu da kötü bir şey değil. Big Rumble Boxing temelde hissediyor eğlence çekirdek oyun için bazı bariz sınırlamalara rağmen oynamak için. Bu, çeşitli zorluk seçeneklerine sahip erişilebilir bir oyundur, ancak oyun boyunca oldukça bataklık bir standart kontrol şemasını korur ve boksa yeni başlayanların bile bunu kolaylıkla almasına izin verir.
Big Rumble Boxing ile hemen fark edilen şey, sanat yönüdür. Bu, Rocky serisindeki önceki oyunlardan belki de en büyük ayrılışıdır ve içinde görülen dövüşçülere fazlasıyla benzeyen, oldukça stilize edilmiş karakter modellerine sahiptir. sokak dövüşçüsü 5. Clubber, Viktor Drago ve Rocky Balboa gibi karakterlerin kendisi anında fark edildiğinden, bu şüphesiz oyunun lehine çalışıyor, ancak geliştiricilerin daha gerçekçi bir yaklaşımı tercih etmesinin ardından alacağınız ‘tekinsiz vadi’ hissinden kaçınmayı başarıyorlar.
Bunun dışında, görseller kullanışlı görünüyor. Ortamlar, eklenen kalabalığın bulunduğu tam boyutlu arenalardan, Mighty Mick’s Gym ve basit arka sokaklar gibi daha samimi ortamlara kadar uzanır. Kalabalığın kendileri pek bir şey yapmıyor ve daha büyük arenalarda sadece ön iki sıra tamamen canlandırılıyor, kalabalığın geri kalanı boşluğu doldurmak için statik görüntülerden oluşuyor. Flip tarafında, her dövüş sırasındaki sınırlı görsel “gürültü”, maçlar sırasında nadiren – hiç değilse – düşen düzgün bir kare hızı sağlar.
Oyunun kendisi oldukça erişilebilir hissediyor, ancak daha derin bir deneyim isteyenler için birkaç dokunuşla. Rakibinizin sağlığını yavaş ama emin adımlarla yok eden bir dizi hızlı yumruk ve kancayı serbest bırakmak için ‘Y’ye hafifçe vurun. ‘X’ daha sonra daha güçlü vuruşlar için kullanılır ve bazı oldukça acımasız kombinasyonlar için ‘Y’ ile birlikte kullanılabilir. ‘B’ basit bir ‘yakalama’ hareketi içindir ve ‘A’ kaçmak için kullanılır; basit şeyler o zaman. Rakibinizi maç bitmeden önce sadece sağlık çubuğunu boşaltarak en fazla 4 kez nakavt edebilirsiniz ve ne yazık ki herhangi bir noktada rakibinizi TKO yapma seçeneği yoktur.
Oyun ayrıca, son anda isabetlerden kaçınabileceğinizi söylemenin süslü bir yolu olan ve size karşı bir açıklık sağlayan ‘Slip Counter’ adlı bir mekanik uygular. Bunların üstesinden gelmek ilk başta oldukça zor olabilir, ancak dövüşçünüzün gelen bir yumruk yolundan zarif bir şekilde dans etmesini ve önceki duruşunun mavi bir pusunu geride bırakmasını izlerken, bunu yapmak inanılmaz derecede tatmin edicidir. Karşı koymayı öğrenmek, dövüşleri kazanmak için mutlaka gerekli değildir, ancak kesinlikle oyunu çok daha yönetilebilir hale getirir, özellikle daha yüksek zorluklarda.
Oynanışla ilgili ana şikayetimiz, dövüşçülerin oyun stilindeki belirgin çeşitlilik eksikliğidir. Daha geleneksel dövüş oyunlarında göreceğiniz gibi hareket setlerinden büyük sapmalar beklemiyoruz, ancak büyük bir başarı ile her karakter için aşağı yukarı aynı ritme yerleşebilirsiniz. Karakterler arasındaki tek fark, bireysel kişilik tuhaflıkları ile birlikte genel animasyondur.
Karakterlerle olan diğer fark, onların ‘Süper’ hareketleridir. Ekranın alt kısmındaki bir metre ile görüntülenen, bunu rakibinize isabet ettirerek ve ayrıca kendinize hasar vererek geliştirebilirsiniz. Doldurduktan sonra, ‘ZL’ye dokunabilir ve sağlık çubuğunun iyi bir çeyreğini kesen güçlü bir saldırı başlatabilirsiniz. Ancak iyi olan şu ki, yeterince hızlıysanız bu saldırıları engelleyebilir veya savuşturabilirsiniz, bu da size kendi saldırılarınızın telaşını serbest bırakmak için harika bir açılış sağlar.
Big Rumble Boxing: Creed Champions, eğlenmek için iki ana mod içerir: Arcade ve Versus. Arcade, her maç arasına eklenen bazı hafif hikaye öğeleriyle sizi birkaç maçtan geçirir. Ayrıca, karakteriniz bir kum torbasına uzanırken çoğunlukla belirli düğme kombinasyonlarına basmaktan oluşan, iyi bir ölçü için serpiştirilmiş birkaç mini oyun da vardır. Arcade modunu tamamlamak daha fazla karakterin kilidini açar, ancak bunlar aynı zamanda kendi maçlarınızı düzenlemenize, rakibinizi ve mekanınızı istediğiniz gibi seçmenize izin veren Versus modu aracılığıyla da açılabilir. Alıştırma modu da mevcuttur, böylece boş zamanlarınızda becerilerinizi geliştirebilirsiniz.
Çok az ses çalışması olsa da (Rocky ne zaman Süper hareketini kullansa “YO” diye bağırması bizi her seferinde gıdıklıyor), oyuna dahil edilmiş çok çeşitli müzikler var. Eye of the Tiger ve Gonna Fly Now hem mevcut hem de açıklanıyor ve bu şarkıları duymanın eşleşmeleri anında daha destansı hissettirdiğini itiraf etmeliyiz. Kalabalık gürültüsü kullanılabilir, ancak ev hakkında yazacak bir şey yok ve daha büyük maçlar sırasındaki yorumlar, aksi takdirde çok arcade merkezli bir oyuna biraz daha özgünlük katıyor.
Çözüm
Big Rumble Boxing: Creed Champions, Rocky/Creed serisinin yıllar içinde seriye katkıda bulunan çok çeşitli dövüşçüleri kutlayan sağlam bir uyarlamasıdır. Oynanış, karakterler arasında küçük bir tarz değişikliği ile çoğunlukla oldukça basit, ancak temelde dövüşlerin tümü eğlenceli geliyor ve rakibinize bir nakavt darbesi indirdiğinizde inanılmaz derecede tatmin edici. Grafikler, daha stilize sanat tasarımından iyi bir şekilde yararlanıyor, ancak arenadaki kalabalıklarla ilgili sınırlamalar göze çarpıyor. Yine de Rocky hayranıysanız, kesinlikle yüzüğe adım atmak ve bunu denemek isteyeceksiniz.