Octopath Traveler’ın görsel estetiğini, müzik ve savaş sistemini çok sevdim ve kesinlikle bir devam filmi çekecektim. Bununla birlikte, DRAMATİK OLARAK geliştirildiğini görmeyi umduğum alan, bireysel hikaye yaylarının nasıl kesiştiği olacaktır. Her parti üyesinin hikayesindeki olayların diğerleri tarafından fark edilmemesi ya da neredeyse aynı derecede kötü olması, onlarla ilgili bire bir diyalogların gösterilmesi, orijinalin en göze çarpan sorunuydu ve temel satış noktasını gerçekten sabote eden biriydi.
Aslında asıl mesele Octopath Traveler’ın anlatı yaklaşımında olabilir; sayısız RPG, genel yolculuğun bir parçası oldukları için geri kalanını etkileyen bireysel parti üyeleri için çoklu, karmaşık hikaye yayınlarını ele aldı. OT, karşılaştırmalı olarak, ortak yolculuğu ve paylaşılan deneyimleri sonradan akla getirdi ve bu da son analizde bireysel hikaye çizgilerini gerçekten azalttı.
Umarım Square, aslında bir devam oyunu varsa, orijinal oyundan bazı dersler almıştır. Estetiğin ilham aldığı SNES döneminde şirketin damgasını taşıyan yazı ve ekran anları kadar çok şey getirebilselerdi bir araya gelebilecek paketi görmek inanılmaz olurdu. Heck, Final Fantasy IV, V veya VI’yı bu üretim değerleriyle hayal edin, bu konuda.